उखु पेलेर गुजारा

उनले उखुको जुस निकालेर बिक्री गर्ने गर्छन् । रु ४० प्रतिगिलासका दरले उखुको जुस बिक्री हुने गरेको उनको भनाइ छ । “प्रत्येक दिन बिहान उखु किनेर ल्याउँछु, बेलुका त्यो उखु सकिन्छ”, निमबहादुर भन्छन्,, “प्रतिक्विन्टल रु एक हजारमा उखु पाइन्छ ।” निमबहादुरले रु ९३ हजारमा उखु पेल्ने मेसिन किनेर यो व्यवसाय सञ्चालन गरेका हुन् ।

स्वदेशमा रोजगारी नपाएपछि युवा विदेशिनेक्रम बढिरहेका बेला निमबहादुर भने स्वदेशमै केही गर्न सकिन्छ भनेर व्यवसायमा लागेको बताउँछन् । “अर्काको देशमा पसिना बगाएर दुःख गर्नुभन्दा आफ्नै ठाउँमा सानै भएपनि व्यवसाय गर्ने सोच बनाएँ”, उनले भने, “अहिले राम्रै आम्दानी भइरहेको छ, गरे स्वदेशमै पनि राम्रो कमाइ गर्न सकिन्छ ।”

निमबहादुर घर बनाउने काम गर्ने मिस्त्री पनि हुन् । मिस्त्री काममा आम्दानी कम भएर घर खर्च चलाउन गाह्रो हुँदा पनि उनी विचलित भएनन् । विदेश नगएरै स्वदेशमै उखु पेल्ने काम गर्ने योजना बनाएको उनले सुनाए । “कोरोनापछि मिस्त्री काम धेरै कम पाइन थाल्यो, मिस्त्री कामले गुजारा चल्ला जस्तो भएन”, निमबहादुरले भने, “विदेशमा गएर जस्तो पायो त्यस्तो काम गर्छन्, त्योभन्दा त देशमै सानै भएपनि आफ्नै काम गर्छु भनेर यसमा लागेको हुँ ।”

३० वर्षीय निमबहादुरले कक्षा १० सम्मको अध्ययन गरेका छन् । १८ वर्षको हुँदा बुवा गुमाएपछि परिवारका एक्ला छोरा निमबहादुुरको काँधमा जिम्मेवारी थपियो । त्यसपछि उनले उच्च शिक्षा हासिल गर्न सकेनन् । घर खर्च जोहो गर्न मजदुरी थालेका उनले मिस्त्रीको काम पनि सिकेका थिए ।

दैनिक रु २५० मा मजदुरी गरेका निमबहादुर मिस्त्री बनेसँगै दैनिक रु एक हजार कमाउँथे । “दुई वर्षसम्म मजदुरी गरे, मजदुरी गर्दा गर्दै मिस्त्रीको काम पनि सिकियो, मिस्त्री काममा पनि सुरुमा राम्रै थियो, कोरोनापछि निकै कम काम पाइन थाल्यो”, उनले भने, “कति महिना घरमै बसे, त्यसपछि उखुको व्यवसायमा लागेको हुँ ।” (रासस)